Οι βασικές βαθμίδες είναι εφεξής τρείς: Επίκουρος, Αναπληρωτής, και Καθηγητής (7). Επιπλέον, δημιουργείται μία τιμητική βαθμίδα, αυτή του «Διακεκριμένου Καθηγητή». Για όλες τις βαθμίδες απαιτείται διδακτορικό δίπλωμα ή το αντίστοιχο του σε περιοχές γνώσης όπου το διδακτορικό δε συνηθίζεται.

{ Λιτή περιγραφή των προσόντων των διαφόρων βαθμίδων όπως γίνεται σε διάφορους νόμους }

Το κάθε τμήμα οφείλει να διατυπώσει με σαφήνεια στον εσωτερικό κανονισμό του και να δημοσιοποιήσει τις απαιτούμενες προδιαγραφές (π.χ. αριθμό δημοσιεύσεων, παρουσιάσεων, ετεροαναφορών, μονογραφίες, κτλ) για εκλογή και εξέλιξη σε κάθε βαθμίδα. (8)

Διακεκριμένοι Καθηγητές χρίζονται καθηγητές με ιδιαίτερα λαμπρή και διεθνώς αναγνωρισμένη ερευνητική παρουσία. Ο αριθμός των Διακεκριμένων Καθηγητών στην επικράτεια καθορίζεται από το ΕΣΤΕ αλλά δεν μπορεί να είναι πάνω από 20. Δύο υποψήφιοι κάθε χρόνο προτείνονται από τον Πρύτανη κάθε ιδρύματος. Η κρίση για την πλήρωση των θέσεων αυτών γίνεται από το ΕΣΤΕ. Οι Δ.Π. έχουν ειδική μισθολογική μεταχείριση και απαλάσσονται, αν το επιθυμούν, από διδακτικά καθήκοντα. Οι υποψήφιοι δε μπορούν να υπηρετούν σε διοικητικές θέσεις και πρέπει να είναι πλήρους απασχόλησης. Εκλέγονται για 5 χρόνια με δυνατότητα επανεκλογής στο τέλος της θητείας τους (και πάλι μετά από διαγωνισμό).

Τα πανεπιστήμια έχουν τη δυνατότητα να ιδρύουν ειδικές έδρες επιχορηγούμενες από ιδιωτικές πηγές. Οι έδρες αυτές δεν υπόκεινται στα μισθολογικά όρια που καθορίζει η πολιτεία.